PACO MARTÍN fundou a sala de concertos Rock-Ola, montou tres compañías independentes (MR, Producciones Twins e Discos Pasión) e foi director artístico das multinacionais RCA, Sony e Universal. É un dos profesionais que máis éxitos discográficos cultivou na historia da música española, por iso segue sendo considerado o mellor A & R (Artists and Repertoire) na industria discográfica, toda unha institución.

Cazatalentos, descubridor ou “rescatador” e responsable de que visen a luz discos de artistas como: Hombres G, Antonio Vega, Los Secretos, Rosendo, Los Rodríguez, Danza Invisible, Tam Tam Go, Los Rebeldes, Manolo García, Niña Pastori, El Cigala, Estopa, Antonio Flores, El Canto del Loco… e pedra angular no desenvolvemento da carreira artística de Serrat, Sabina e Ana Belén.

Calle Alta, Hombres G, El niño que soñaba con ser músico ou Ráfagas, son libros que Paco Martín escribiu e publicou, un testemuño fiel, entre bastidores, dalgúns dos mellores anos da música pop en español.

Charlie Sánchez comezou a súa carreira musical a finais dos anos 70 ́ s formando parte do embrión do que logo sería o grupo Alphaville, co que gravou un álbum e varios maxi singles e E. P. s, como consecuencia disto entrou a formar parte da recentemente fundada compañía DRO a principios de 1982, compaxinando o seu traballo dentro da compañía coa súa carreira como músico, que ademais de Alphaville levoulle a formar parte de grupos como La Coartada, La Dama se Esconde ou Iniciados. Comezando a súa traxectoria profesional no departamento de promoción, pasou polo departamento de internacional e A& R, ata que en 1988 cando Servando deixa a compañía faise cargo da dirección artística de DRO ata a venda da compañía a Warner Music, onde se integra desde 1993 desempeñando o cargo de Director de Marketing & A& R, ata principios deste século onde asume a dirección xeral de DRO-Atlantic, en 2007 é promocionado a presidente de Warner Music Spain e en 2013 asume a presidencia de Warner Music Iberia, incluíndo a Portugal entre as súas responsabilidades. Ao longo dos anos traballou con artistas da talla de Gabinete Caligari, Siniestro Total, Duncan Dhu, Hombres G, Rosendo, Extremoduro, Fito & Fitipaldis, Los Rodriguez, Compay Segundo, Juan Perro, Laura Pausini, Miguel Bosé, Alejandro Sanz, Pablo Alborán, Luz Casal, Vanesa Martin e un longo etcétera, na actualidade e tras deixar Warner en 2020 fundou xunto á Maribel Casas, Ex A& R de Warner Music Spain, un novo selo independente chamado Metales Preciosos Música & Discos desde onde está a lanzar novo talento e desenvolvendo as carreiras do que serán os novos grandes nomes da música nun futuro.

Paco Trinidad, comeza a súa aventura en 1980 como baixista de Ejecutivos Agresivos, tras o éxito Mari Pili, co-funda Gravaciones Accidentales. Produce discos que forman parte da pegada sonora de varias décadas do pop en español, Décima Víctima, Derribos Arias, Los Esclarecidos, Duncan Dhu, Los Enemigos e Gatos Locos para o selo independente Gas, os primeiros discos de Hombres G, Siniestro Total, Ismael Serrano, Vega, Raphael, Los Rebeldes e Luz Casal. En 1992 recibe o premio Ondas ao mellor produtor do ano pola gravación de Piensa en mí, de Luz Casal. Foi director artístico da multinacional Polydor, no ano 98 co-fundou GPS Music, similar ao que despois sería Myspace ou máis recente Speaket, para a promoción de músicos a través de vídeos nas redes sociais. Sen dúbida unha vida profesional plena, un dos máis importantes produtores detrás de grandes éxitos que nos emocionaron.

Nicolás Pastoriza non é máis que un compositor e guitarrista vigués que durante os últimos anos xogueteou no seu estudo caseiro, manufacturando en modo moi artesanal uns cantos discos -autoproducidos ou man a man con Iván Ferreiro e outros amigos talentosos- construíndo historias entre o municipal e o paranormal aderezadas cun pop fiel á tradición psicodélica británica que flúe desde Syd Barrett ata os nosos días. Mellotrones, ecos de cinta magnetofónica, guitarras ao revés, sintetizadores arcaicos e pianos de xoguete conviven con samplers, loops e app’s creando unha ensalada sónica onde agroman os seus particulares relatos de escapismo, cotidianeidade, maxia e costumismo. O próximo artefacto que Nicolas Pastoriza poñerá en órbita trátase dunha colección de novas cancións servidas como episodios dunha hipotética serie televisiva titulada Servicio de Atención al Cliente, dividida en dúas tempadas que serán “emitidas” en plataformas dixitais ao longo dos próximos meses. Este particular Black Mirror foi xestado, composto, gravado e producido por el mesmo no seu estudo caseiro habitual durante practicamente todo o período COVID coa colaboración de Sergio M. Puga, Iago Reigosa e Paulo Pascual, que completan a banda nada destas gravacións.

Autoproducción artesá con chiscadelas constantes a esa “ psicodelia de té con pastas”, ao pop máis ruidoso era Creation, aos relatos veciñais de Ray Davies e ás derrapaxes cerebrais de Syd Barrett se tocase con Vainica Doble… referencias ás retortas guitarras detrás de curiosas historias xurdidas nun hipotético cóctel entre P. K. Dick e Rafael Azcona así como a todo o narcotipop en xeral tan necesario e balsámico que tanta compañía nos fixo durante toda a pandemia.

Julio Ruiz é xornalista licenciado pola Facultade de Ciencias da Información. Traballou tanto en prensa como en televisión e radio, e é responsable dun dos programas máis veteranos do dial, que acabou por motivos laborais de xubilación o pasado 18 de xuño logo de 50 anos en antena. O seu Disco Grande empezou a emitirse en Radio Popular FM o 27 de marzo de 1971. A nivel local, estivo na mesma emisora ata 1983, cando comeza a longa tradición de Julio con RTVE (do 83 ao 91 en RadioCadena ou Radio 4 e a partir do 91, xa en Radio 3, ata a data). Recentemente, comezou unha andaina polo mundo dos podcasts (Todos los Discos son Grandes) en Subterfuge Radio.

Ademais, escribiu en revistas musicais como Disco Express, Discóbolo ou Spiral, á parte de facer críticas de concertos para diarios de información xeral (El Mundo), nos que tamén traballou como redactor ou editor (13 anos no diario Marca e logo en El Sol e La Información de Madrid). Así mesmo, foi o director do primeiro programa de vídeo- clips (Disco Visto, emitido por TVE no ano 1984). Colaborou en distintos libros relacionados coa música e escribiu de Yo me voy al Manzanares para a serie Hooligans Ilustrados da editorial Libros del K.O. En 2013 recibiu o premio Ondas, que se une a outros recoñecementos, como o da Academia de Radio e Televisión, dous Pop-Eye e un galardón da Unión Fonográfica Independiente.

Chema está vinculado á música desde os 12 anos, cando formou o seu primeiro conxunto musical con compañeiros do colexio e o seu irmán. Naqueles tempos, a figura dos Beatles era a que máis lle chamaba a atención, e pronto sentiu un grande interese polo inglés para aprender as súas cancións. Mais seu pai recomendoulle aprender francés, que era máis fácil. Desde entón, viviu frustrado por non dominar o inglés como cómpre.

Chema tivo a sorte de coñecer a persoas moi próximas ao cuarteto de Liverpool, especialmente aos familiares de Lennon e a algunha persoa do seu servizo doméstico.

Puido compartir mesa e mantel con Yoko Ono en varias ocasións, coñeceu en persoa ao Quinto Beatle, George Martin e, incluso, a irmá de John Lennon hospédase na súa casa cada vez que acode por estes pagos. Foi o promotor e produtor do triplo CD 50 Aniversario Beatles no que participaron, entre outros, Yoko Ono, Miguel Ríos, Xoel Lopez, Andrés Calamaro, Coque Maya, The Quarrymen, Javier Gurruchaga e outros – entre eles varios galegos, como Milladoiro, Susana Seivane, Carlos Childe, Extrema Urgencia e máis- ata un total de 58 artistas. Este traballo foi elixido por Radio Nacional de España como o máis importante dos discos tributo aos Beatles, pola súa calidade e singularidade. Os seus beneficios íntegros destináronse a Médicos Sin Fronteras.

Yasmina é licenciada en Business Administration and Management pola Universidade do País Vasco e conta cun Executive Program in Dixital Marketing por The Valley Dixital Business School, así como cun Programa Erasmus pola Universidade de Leuven. Especializouse en Asuntos Gobernamentais, Responsabilidade Social Corporativa, Comunicacións de Asuntos Corporativos, Participación das Partes Interesadas, Xestión de Proxectos e Alianzas Estratéxicas.

Traballou un ano para a compañía tecnolóxica Microsoft desde Bruxelas. En 2014 regresou a España para coordinar a área de asuntos públicos no mercado ibérico. Con anterioridade traballara na Sociedade Española de Participacións Industriais (SEPI) e a entidade financeira BBK. A súa chegada a Tik Tok coincide coa recente adhesión da compañía á Technology Coalition, unha organización que traballa para protexer aos nenos da explotación e o abuso sexual na contorna dixital. Desde o 2020, a compañía atópase inmersa nun intenso traballo para asentar a marca no noso país, o que levou a revisar posicións estratéxicas como a de responsable de comunicación.

Marta del Amo é xornalista científica e tecnolóxica con máis de 11 anos de traxectoria, nos que traballou para medios nacionais españois como o Diario Público; e en Departamento de Comunicación do CSIC, o Organismo Público de Investigación máis grande de España. Foi oito anos xefa de Redacción da MIT Technology Review en español, a edición en castelán da revista de tecnoloxía máis antiga do mundo. Tamén publica unha columna semanal sobre tecnoloxía no Español. Combina a súa faceta como xornalista con aparicións públicas como relatora e mestra de cerimonias en eventos centrados en innovación, tecnoloxía e ciencia.

Luis é fillo de Estanislao Reverter e presidente da Fundación homónima. Impulsou xunto aos seus irmáns os traballos de restauración do Alpinche e xuntos conseguiron algunhas pezas xa fóra de circulación. Despois de 7 longos anos de reconstrución do mítico automóbil, Luis vén presentarnos o resultado dun dos principais obxectivos da Fundación.

Como copiloto, Ricardo gañou o primeiro Rallye de Ourense, en el año 1967, con Bernard Tramont sobre un Alpine Renault. Como piloto, quedou segundo no Rallye de 1979 cun Porsche 911. Campión de España de Rallyes de terra en 1983 e gañador do Desafío Simca en 1971 e 1972, foi piloto oficial de Seat e de Citroën. Tamén é un xornalista do motor de longa traxectoria desde os anos 70 ata os nosos días, escribindo en revistas como Fórmula, Velocidad, Autopista e medios como TVE e Onda Cero. 

Un dos copilotos de Estanislao no Alpinche. Acompañouno na vitoria do II Rallye Los Pazos de 1975 e no accidente do Rallye Vasco-Navarro dese ano, cando conducían a versión do Alpinche agora restaurada. Tamén o copilotou na súa última vitoria nunha proba do Campionato de España de Rallyes, o Critérium Luís de Baviera de 1975, co BMW 2002 ti. Copiloto habitual de Beny Fernández.

José Luis traballaba desde 1969 na empresa de Reverter Resfré SL cando, en 1971, foi un dos participantes na creación do  Alpinche. Foi membro asiduo do equipo de asistencia nas carreiras, mesmo no  Rallye de Monte-Carlo.

Pepe Cruz (Madrid, 1969) é deseñador, e arquitecto pola Escola Técnica Superior  de Arquitectura de Madrid. Desenvolve traballos de ambas as actividades no seu estudo  Cruz más Cruz (que codirige xunto ao seu pai, o escultor e deseñador Cruz Novillo),  obtendo o primeiro premio nos concursos para as novas identidades visuais do Goberno de España, Bicentenario da Guerra da Independencia, Colexio de  Enxeñeiros de Camiños, etc.

Especializouse na construción de edificios de oficinas e vivendas colaborando co arquitecto Rubio Carvajal, así como en proxectos de interiorismo residencial e  corporativo. Conferenciante xunto a Cruz Novillo en Mad in Spain by Domestika, Brief Festival, Play Restart, Blanc Festival, ESNE, ETSAM, Create Now, Adobe, etc.

É profesor de Arquitectura e de Proxectos de Deseño na Universidade Francisco de Vitoria e do Máster en Comunicación Empresarial e Institucional da Universidade  Camilo José Cela.

Membro durante oito anos da xunta directiva da asociación de deseñadores  di_ mad, ten unha sección de deseño e arquitectura no programa Buen Finde de  Radio Nacional de España.

www.cruznovillo.com

Jorge Guitián é historiador da arte e está especializado en Xestión do Patrimonio Cultural. Escribe sobre gastronomía desde hai 18 anos e, desde 2011, co-dirixe Guitián-Mayer, un proxecto centrado na xestión do patrimonio cultural gastronómico con base en Galicia. Actualmente escribe para o diario La Vanguardia, a revista Condé Nast Traveler e a Guía Repsol, entre outros medios, e é profesor convidado do Master de Comunicación Gastronómica da Universidade de Cádiz. Formou parte do equipo de redacción do Plan Director de Turismo Enogastronómico de Galicia e, entre outras colaboracións, traballou en proxectos para elBulli, Basque Culinary Center, Turismo de Lisboa, Discovery Channel Australia e Madrid Fusión.

Pedro Baños Bajo é Coronel do Exército de Terra, da Arma de Infantería, e Diplomado de Estado Maior. Actualmente atópase en situación de reserva. Entre os seus destinos militares cabe destacar que foi Xefe de Contraintelixencia e Seguridade do Corpo de Exército Europeo, en Estrasburgo; e durante sete anos profesor de Estratexia e Relacións Internacionais na Escola Superior das Forzas Armadas, pertencente ao Centro Superior de Estudos da Defensa Nacional. No seu último destino foi Xefe da área de Análise Xeopolítica, na Secretaría Xeral de Política de Defensa do Ministerio de Defensa. Recibiu formación nunha decena de países, incluíndo Turquía, Israel e China. É escritor e conferenciante habitual sobre Xeopolítica, Estratexia, Intelixencia, Terrorismo, Relacións Internacionais, Seguridade e Defensa. Participou en tres misións en Bosnia-Herzegovina. Colaborou na sede do Parlamento Europeo de Bruxelas como asesor militar. É magister en Defensa e Seguridade pola Universidade Complutense de Madrid. Escribiu os libros Así se domina el mundo. Desvelando las claves del poder mundial, El dominio mundial. Elementos del poder y claves geopolíticas, El dominio mental. La geopolítica de la mente, publicados pola editorial Ariel; e El poder. Un estratega lee a Maquiavelo, da editorial Rosamerón.

Yosi naceu, co nome de José Manuel Domínguez Álvarez, en Ourense, en 1948. En 1979 foi cofundador da banda de rock Los Suaves, xunto aos seus irmáns Charli e Xabier, baixista e batería do grupo respectivamente.

Yosi non é tan só un veterano vocalista, un consagrado guitarrista e un rockeiro indomable: é tamén un dos mellores letristas de España, o que lle valeu o sobrenome de ‘El Poeta’ co que o coñecen moitos dos seus seguidores. E é que as súas composicións están impregnadas de temas universais como o amor, a perda, o día a día, a morte, a noite, as mulleres, o sabor da derrota… sempre cun ton de inextinguible melancolía. Co tempo, as súas letras refináronse aínda máis e alcanzaron un maior calado, enchéndose de recursos literarios e afondando en cuestións existenciais. Este ton máis escuro e intimista plásmase en discos coma Si Yo Fuera Dios ou El Jardín de las Delicias. Ademais da letra, tamén creou a música de case todas as cancións da banda.

Agora, pasadas de longo as 70 primaveras, aínda se mantén nos escenarios e resístese a apagar a súa máquina de crear. Inspirou a xeracións enteiras de fans, e logrou converterse naquilo ao que moitos rockeiros aspiran: lenda viva.

En 1979 formou Glutamato Ye-Ye xunto ao vocalista biscaíño Iñaki Fernández. O grupo estirou a súa existencia ata 1987, momento en que optaron pola disolución. Despois, Patacho continuou no mundo do espectáculo en formacións con moito menos nome, caso de La Banda Del Otro Lado, Descartados, Los Flais ou Buenas Vibraciones. Desdobrábase como compositor, músico, produtor e, ademais, como colaborador con todo tipo de formacións e solistas: Def Con Dos, Poch, Los Enemigos, Los Feliz, Sindicato Malone, DDT, Happy Losers, Martín Max, Hijos De Caín, Tessa, etc. Hai non moito tempo volveu dar que falar ao reaparecer como organizador, director musical e produtor do nostálxico álbum en directo 25 anos do Penta (Desobediencia), que reuniu no Pentagrama, un dos templos da movida, a unha trintena de músicos e noctámbulos da época dourada do pop da capital. E o seu último movemento, quizá o máis popular adscrito ao seu nome na súa longa traxectoria, é o disco Fuga de vocales. Manuel é tamén o fundador e presidente da Sociedad Española de Derechos de Autor (SEDA), organización constituída por un grupo de autores en desacordo coa Sociedad General de Autores y Editores (SGAE). 

Mariano Muniesa (Madrid, 1967) é xornalista musical, especializado en  blues e rock. Ao longo da súa xa dilatada traxectoria en prensa escrita colaborou desde mediados dos anos 80 en publicacións como Popular 1, Heavy Rock,  Pack de Só, Rolling Stone e LH Magazine. Foi subdirector entre 1995 e 2000 da revista Kerrang! e entre 2001 e 2006 foi director e editor da edición española da revista alemá Rock Hard, unha das publicacións especializadas en  heavy metal máis prestixiosas de Europa. Tamén foi editor en 2009 da revista de blues Crossroads. Actualmente forma parte da redacción da revista La Heavy e escribe para os xornais La Región e El Progreso, así como para o diario en liña La Última Hora. No medio radiofónico, dirixiu e presentou en Onda Cero Música e Los 40 Principales o coñecido programa de actualidade sobre o mundo do rock e o Heavy Metal Rock Star desde 1995, que se emite agora a través da radio en liña do portal de información Mariskal Rock. Presentou e dirixiu entre 1999 e 2001 a versión televisiva de Rock Star en Los 40 TV – Digital Plus e entre 2003 e 2005 o programa Conexión Rock en Onda 6TV. 

É autor de numerosos libros biográficos sobre grandes nomes do mundo do rock e do heavy metal – Led Zeppelin, Jimi Hendrix, Janis Joplin, The Who, Pink Floyd, Metallica, AC/DC, Rammstein, Iron Maiden, etc.- e de diversas obras de historia do heavy metal, o punk rock ou o rock vasco. É o autor con máis libros publicados en todo o mundo en castelán sobre os Rolling Stones, 6 en total. Tamén publicou libros sobre cinema – Darío Argento, el maestro italiano del escalofrío, Quarentena Ediciones- e de divulgación, como as súas biografías sobre Nelson Mandela ou Charles Manson.  

Nado en Verín, en 1950, Jaime é un xornalista, escritor e letrista musical. Escribiu varios libros individuais e en colaboración.

Nacho graduouse en xornalismo en 1976 en Madrid, ondena viviu intensamente La Movida. Alí deuse a coñecer como poeta underground alternativo cos libros Irrevocablemente inadaptados e Crónica de una generación crucificada, nas que recolle as memorias das décadas 60 e 70 marcadas pola eclosión dos movementos xuvenís e o tardofranquismo. O seu libro Extraños en el escaparate (1980) inspirou o disco homónimo de Miguel Ríos. En 1984 sae á luz o seu libro disco Nueva Pulsación, no que recita acompañado dos mellores músicos da discografía nacional: Miguel Ríos, Jorge Pardo, Luz Casal. Publicou tamén libros colectivos como a Homenaje a John Lennon (1981), editado por La Banda de Moebius, en colaboración con Luís Eduardo Aute, Carlos Tena ou Eduardo Haro Ibars, entre outros. Como letrista de Miguel Ríos escribiu algunhas das cancións máis emblemáticas da época e algúns dos temas estrela do rock español do momento, que permanecen no recordo: Banzai, Generación límite. Foi  letrista, ademais, de moitos outros grupos musicais roqueiros como Minuit Polonia (Eivissa  underground),  Burning, Leño, Luz Casal, Sálvese quien pueda… e no ano 2007 participou no último disco recompilatorio de Los Suaves escribindo a contraportada do disco. En 2006 participa no volume colectivo Ahora Ourense, tienes que verla​. En 2009 publica, en colaboración co pintor Alexandro, o libro Ourense. La cara oculta de la luna onde se recuperan as historias e ilustracións que ambos os autores publicaron entre 1994 e 1996 no diario La Región.

Actualmente reside en Ourense e colabora semanalmente no diario La Región, en cuxa sección Ángulo Inverso dá cabida a suculentas e reflexivas entrevistas, fai crónica social e musical e analiza con mirada intelixente e punzante a sociedade e a realidade do momento. 

Comeza no mundo da hostaleiría por herdanza familiar. Ao principio, a profesión non lle gustaba moito, xa que era a hostaleiría de batalla, clásica e rancia, e tentaba escapar o máximo posible do bar do seu pai.

Ao comezar dos seus estudos neste sector, participou en competicións de Barista e Bartender, e tamén nalgunha de Xefe de Sala. Compaxinábaos con diferentes traballos relacionados co café e coa cocteleiría. Ao acabar os seus estudos comezou tamén como  formador para diferentes empresas. Conseguiu varios premios,  coma o de Subcampión Panamericano de cocteleiría, Campión Nacional Cocteleiría con Café por Fórum do Café e moitos outros. Hoxe ten varias empresas relacionadas co mundo da hostalería. O seu último proxecto é Astro Café Roasters, un pequeno tostadero de café de especialidade situado na Coruña e que o acompañan dúas coffee shops.

Estivo tres anos na Escola Villamarín e traballou como cociñeiro en Casa Marcelo e A Rexidora. Co tempo, Damián converteuse nun dos mellores Baristas profesionais especializados na elaboración da bebida do café, e obtivo o título de campión de Galicia e España de Barista. Foi embaixador da empresa Monin (siropes e coctelería) e de Lactalis, e na actualidade é o embaixador de café de Nespresso España.

Na actualidade rexenta o restaurante que leva o seu nome -que conta cunha estrela Michelin e un Sol Repsol, e que está na lista dos 100 mellores restaurantes de España-, e o Hotel Rústico San Jaime, en Pereiro de Aguiar. Tivo unha traxectoría moi intensa, que vai desde un Programa de cociña en TVE en España Directo ata o seu rol de Organizador do Encontro Bioceánico Hispano-americano de Gastronomía. Entre os seus numerosos premios está o de Mellor Cociñeiro de Tapas por Galicia e o Gorro de Ouro da Toques Blanche.

Rexenta a Confitería Milhojas, negocio familiar do que é a cuarta xeración. A cociña é a súa paixón. É innovador tanto no tocante aos sabores como nas técnicas a empregar, sempre desde o respeto á tradición.

O seu obxectivo na Confitería Milhojas é elaborar unha grande variedade de produtos para que a xente poida escoller entre a tradición que avala este antigo negocio, e as receitas máis de vangarda. Na inspiración do seu arte culinario están elementos propios de Ourense como castaña, o sabor, a tradición, a sorpresa, a pasión ou a Praza de San Martiño.

É a terceira xeración dunha familia de hostaleiros, polo que desde moi novo tivo claro que quería dedicarse a iso. No último ano de hostaleiría (5°), abre en Ourense un restaurante ao que debe a maior parte que aprendeu e que lle fai entender outro tipo de hostaleiría, o Restaurante Galileo. Teimou neste negocio desde o día 1 de apertura, combinándoo cos seus estudos universitarios e adicándolle os fins de semana e as vacacións, ata que, no ano 2006, conseguiu 2 soles Repsol. 

No ano 2004 iniciou a súa andaina como docente, sen deixar de traballar no restaurante. Durante os anos 2006 e 2007 representou á cociña galega, a través da Xunta de Galicia, en Nova York e México. Desde 2007 ten realizado stages de colaboración e aprendizaxe en Lisboa, Porto, Roma, Málaga, San Sebastián, Santiago e outros lugares; e  desde 2012 é o propietario do restaurante Pacífico.

De familia de cocineros, cursa sus estudios en el IES Vilamarín. Se forma en primera instancia en los fogones de la provincia como el Restaurante San Miguel y el hotel San Clodio, y más tarde se traslada a Cataluña, al Restaurante Internacional Amberes, antes de pisar su primera estrella en el Restaurante A Rexidora de Javier González.

Realiza stages en Casa Marcelo y el Restaurante Barandal. Compagina la docencia y la grabación del programa Ata a cociña de V televisión entre 2009 y 2011.

En 2012 abre junto con su primo Julio Sotomayor el Restaurante Nova con el que consigue una Estrella Michelín en 2014 y un Sol Repsol en 2015. Ambos galardones se mantienen hasta la actualidad.

Manel González-Piñero é doutor en Economía, MBA, máster en Técnicas de Xestión  (Universidade de Barcelona) e licenciado en Administración e Dirección de Empresas e en Filoloxía Inglesa (UB). É profesor do departamento de Economía da Facultade de Economía e Empresa da UB e da ESMUC (Escola Superior de Música de Cataluña) e director de innovación do Centro de Investigación en Enxeñería Biomédica (CREB) da UPC. É codirector académico da Summer School on Management of Creativity in an Innovation  Society (HEC  Montréal e Universidade de Barcelona). Ensina e colabora en proxectos sobre innovación e cultura organizativa. Actualmente é comisario científico do ciclo de conversacións Sociedad Pantalla do Observatorio Social da Fundación La Caixa que está  itinerando por gran parte da península. Traballou na área de desenvolvemento de negocio do Biotechnology Research Centre do National Research Council Canada (Montréal, Canada) e a University of Technology  Sydney (Sydney, Australia), así como investigador na INN University ( Lillehammer, Noruega). Autor de tres libros (o último, A innovación na xestión da cultura, Edicions UB) e diversos artigos científicos e capítulos de libros. 

Mariana Pineda Carbó é Historiadora da arte e Xestora Cultural. Tras terminar un breve período traballando na Universidade de Málaga como docente e coordinadora de actividades na Facultade de Filosofía e Letras, trasladouse a Madrid para realizar un Máster en Xestión Cultural. No ano 2000 incorporouse ao Ministerio de Cultura de España onde desenvolveu diversas funcións en materia de política cultural en Cooperación Cultural Internacional. Logo trasladouse á Dirección General de Bellas Artes y Bienes Culturales, realizando funcións de asesoramento e asistencia técnica en Museos Estatales (plans museográficos, comunicación cultural e formación de profesionais da Función Pública en Cultura). En 2010 ingresou na Fundación Contemporánea, creada por iniciativa de La Fábrica, desde onde dirixe numerosos proxectos de nivel nacional e internacional, todos eles vinculados ao ámbito da formación do xestor cultural.

.